Author :
Abstract
Türkiye iktisadi düşüncesinde temel sorun alanlarından biri olan kırsal; özellikle geç dönem Osmanlısından Erken Cumhuriyet dönemine kadar baskın bir şekilde terakki/modernleşme hegemonik söylemi içinde sıkça ele alınmıştır. Bir düşünüş sürekliliğini içeren bu bakış açısında kırsal sorunsal alanları; mülkiyet eşitsizliği, tarımda makineleşme, verimlilik, borçlandırma mekanizmaları, tefecilik vs. sıkça gündem konuları olmuşlardır. 29 krizine geç kapitalistleşmenin erken evresinde yakalanan bir ülke olarak Türkiye; toplumun en geniş kesimini içeren kırsal ile sınırlı kalmayan krizle kronikleşen sorunlarına iktisadi devlet müdahaleciliği/devlet kapitalizmi ile çözümler üretmek adına aydınları sahneye davet etmiştir. Kadro hareketi Peker, İnönü, Ağaoğlu, Başar ve Bayar ile birlikte bu davete icabet eden ve kırsalı da içine alan pek çok konuda yönetici elitlere fikri telkinlerde bulunan bir dergi olarak sahnede yerini almıştır. Bu çalışmada terrakki/kalkınmacı söylem etrafında kırsalın sorunsal alanlarının kadro yazarlarınca nasıl ele alındığı incelenmiştir. Bu bağlamda yukarıda temel sorunsal alanları olarak tarif edilen konuların nasıl ele alındığı dönemsel/düşünsel arka planları ile birlikte açığa çıkarılmaya çalışılmıştır.
Keywords
Abstract
Rural as a fundamental problem field of the Turkish economic thought has been frequently treated under the hegemonic discourse of modernization beginning with the late Ottoman Period till Early Republican Period. The problem fields related with the rural such as property inequality, mechanisation in agriculture, productivity, debt-making mechanisms, and usury were frequently becoming a point of order within the parameteres of this perspective which expresses a continuity in thinking. Turkey, which was caught to the 1929 crisis in its earlier phases of capitalist development, invited to the forefront intellectuals in order to formulate policies in line with state inteventionism/state capitalism to the increasingly chronic economic crisis effectinng not only rural classes but larger stratas of the society. Kadro movements with Peker, İnönü, Ağaoğlu, Başar and Bayar gave response to this invitation and through a journal formulate ideas to state elites about various aspects of society including rural problems. This study analyses how Kadro writers dealt with the problem areas of rural life within the framework of developmentalist discourse. In this context, the study tries to clarify how the problem fields mentioned above was engaged with the analysis of the functioning periodical/mental framework.
