Author :
Abstract
Üçüncü Sinema, dünyanın sömürgeleştirilmiş ülkelerinde 1950’lerden sonra görülmeye başlayan bir sinema akımıdır. Üçüncü sinema üçüncü dünya diye tarif edilen ülkelerdeki sinema biçimi olarak ortaya çıkmıştır. Üçüncü Sinema akımı, sermayeden bağımsız, gerçek hayat hikâyelerinin perdeye yansıdığı, üretim, gösterim ve dağıtım araçlarının serbestçe dolaşımda olduğu bir sinema üretimidir. Bu sinema pratiğinin temel amacı dünyanın herhangi bir yerindeki emperyalist, otokratik ve sömürücü yönetim biçimlerini eleştirmektir. Bu sebeple militan ve devrimci bir sinema pratiğidir. Bu çalışma ilk olarak Üçüncü Sinema akımının tarihsel gelişim aşamalarına bakmaktadır. Sonra Türkiye’nin yakın tarihinde bu akımın özelliklerini taşıyan ne tip sanatsal ve fikirsel üretimler gerçekleştirilmiş onu ele almakta; araştırma kısmında da akımın Türkiye’deki güncel yansımaları belgesel filmler özelinde eleştirel söylem analizi metodunu kullanarak değerlendirme konusu yapmaktadır. Söz konusu yönetmenlerin belgeselleri incelendiğinde Üçüncü Sinema akımının özelliklerini üretim-gösterim ve dağıtım noktasında taşıdığı tespit edilirken özellikle kent-taşra ayrımı, kentsel dönüşüm ve mülkiyet hakkı, insan ve kadın hakları, fırsat eşitsizliği ve azınlık hakları gibi konuları işledikleri görülmüştür.
Keywords
Abstract
Third Cinema is an art movement that started to be seen in the colonized countries of the world after 1950s. The Third Cinema movement is a cinema production independent of capital, in which real life stories are reflected on the screen, and the means of production, display and distribution are in free circulation. Its main purpose is to criticize imperialist, autocratic and exploitative forms of government. For this reason, it is a militant and revolutionary cinema practice. This study firstly looks at the historical development stages of the Third Cinema movement. Then what kind of artistic and intellectual production which have the properties of this trend in the recent history of Turkey in addressing it has been carried out; In some research using the method of critical discourse analysis of the current reflections on a special documentary films produced by Turkish directors in Turkey are subject to the assessment of their documentaries. When the documentaries of the directors were examined, it was determined that they dealt with issues such as urban-provincial distinction, urban transformation and property rights, human/women's rights, inequality of opportunity and the minortity rights.
