COVİD-19 SALGIN SÜRECİNDE ÜNİVERSİTE ÖĞRENCİLERİNİN FİZİKSEL AKTİVİTE DÜZEYİNİN YAŞAM KALİTESİ ÜZERİNE ETKİSİ
Author :
Abstract
Yapılan çalışmada COVID-19 pandemisinde üniversite öğrencilerinin fiziksel aktivite düzeyleri ile yaşam kaliteleri arasındaki ilişkinin incelenmesi ve cinsiyetlere göre bu değişkenlerin karşılaştırılması amaçlanmıştır. Çalışmaya Niğde Ömer Halisdemir Üniversitesi’nde eğitim-öğretim gören 338 öğrenci (kadın =170, erkek =168) gönüllü olarak katılmıştır. Katılımcılara ‘’Uluslararası Fiziksel Aktivite Anketi Kısa Formu’’ ile ‘’Dünya Sağlık Örgütü Yaşam Kalitesi Ölçeği Kısa Formu’’ uygulanmıştır. Katılımcıların fiziksel aktivite düzeyleri ile yaşam kaliteleri arasındaki ilişkiyi belirlemede Pearson Korelasyon analizi, bu parametrelerin cinsiyetlere göre karşılaştırılmasında bağımsız örneklem t -testi kullanılmıştır. Hem kadın hem de erkek katılımcıların fiziksel aktivite düzeyleri ile yaşam kalitesi alt boyutları arasında pozitif yönlü anlamlı bir ilişki tespit edilmiştir (p<,05). Ayrıca fiziksel aktivite düzeyinin erkekler lehine istatiksel olarak anlamlı şekilde yüksek olduğu belirlenirken, yaşam kalitesinde ise cinsiyetler arasında anlamlı bir farklılık tespit edilmemiştir (p<,05). Sonuç olarak insanların pandemi veya farklı sebeplerle uzun süreli evde olmasını gerektiren durumlarda hareketsiz yaşamın genel sağlık üzerine olumsuz etkilerinin azaltılması için fiziksel aktivitelere katılımlarının sağlanmasının yaşam kalitesini artıracağı düşünülmektedir.
Keywords
Abstract
In this study, it was aimed to examine the relationship between physical activity levels and quality of life of university students during the COVID-19 pandemic and to compare these variables according to gender. 338 students (female=170, male=168) studying at Niğde Ömer Halisdemir University voluntarily participated in the study. "International Physical Activity Questionnaire Short Form" and "World Health Organization Quality of Life Scale Short Form" were applied to the participants. Pearson Correlation analysis was used to determine the relationship between the physical activity levels of the participants and their quality of life, and the independent sample t-test was used to compare these parameters by gender. A positive significant relationship was found between the physical activity levels of both male and female participants and the sub-dimensions of quality of life (p<,05). In addition, while it was determined that the level of physical activity was statistically significantly higher in favor of men, no significant difference was found between the genders in the quality of life (p<,05). As a conclusion, it is thought that ensuring that people participate in physical activities in order to reduce the negative effects of sedentary life on general health in situations that require people to be at home for a long time due to pandemic or other reasons will increase the quality of life.
