Author :
Abstract
Bu çalışmada, Türkiye’nin dış politikasında yurtdışına asker gönderme ya da yabancı askerlerin Türkiye’ye konuşlandırılmasına yönelik tezkere kararlarının nasıl bir teorik çerçeve ile açıklanacağına dair bir tartışma yapılmıştır. Bu çerçevede, Neoklasik Reazim yaklaşımı, Türkiye Büyük Millet Meclisi tarafından karara bağlanan 1 Mart tezkeresi özelinde sınanmıştır. Çalışmada Neoklasik realist anlayışa da uygun bir biçimde, geleneksel olarak Türk dış politikasında etkili olan, hükümet, dışişleri bakanlığı, genelkurmay başkanlığı gibi aktörlerin, uluslararası sisteme ve iç politik kısıtlamaları nasıl algıladığı tartışılmıştır. Dahası bu aktörlerin algılamalarının, 1 Mart tezkeresi özelinde karar alacak olan milletvekillerine nasıl etki ettiği üzerinde durulmuştur. Sonuç itibariyle, 1 Mart tezkeresi özelinde, tezkere kararı alınırken bir taraftan karar alıcıların uluslararası sistemi yorumlamaları bir taraftan da karar alıcıların iç politik kısıtlamalara dair görüşleri “evet” ve “hayır” kamplarının oluşmasını sağlamıştır. Ancak nihai kararın alınmasında uluslararası sistem değil, iç politika kısıtlamalar etkili olmuştur. Ayrıca çalışma, Neoklasik Realizmin batı dışında bir örneğe ve tezkere gibi spesifik bir dış politika kararına uyarlanabilirliğini de ortaya koymuştur.
Keywords
Abstract
In this study, which theoretical framework can be applicable for analyzing of the military motions in Turkish Foreign Policy has been discussed. In this context, Neoclassical Realism approach has been tested via the March 1 motion which discussed in the Grand National Assambly of Türkiye. In the study, in accordance with the neoclassical realist understanding, it has been discussed how the actors who have traditionally been influential in Turkish foreign policy, such as the government, the ministry of foreign affairs, the chief of staff, perceive the international system and domestic political constraints. Moreover, it has been focused on how the perceptions of these actors affect the decision of the members of the Turkish parlament on the March 1 motion. As a result, in the context of the March 1 motion, the perception of the decision makers on the international system on the one hand, and the opinions of the decision makers on domestic political restrictions on the one hand, led to the formation of "yes" and "no" camps. However, domestic policy restrictions, not the international system, were effective in making the final decision on the March 1 motion. In addition, the study also revealed the adaptability of neoclassical realism to both a non-Western example and a specific foreign policy decision such as a military motion.
