Author :
Abstract
İki dünya savaşı arasındaki 30 yıllık zaman dilimi (1914-1945) çoğu tarihçi tarafından “Felaket Çağı” (Katastrof Çağı) olarak adlandırılmıştır. İmparatorlukların yıkım yaşadığı bu dönemde Osmanlı Devleti de trende uymuş ve yerine Türkiye Cumhuriyeti kurulmuştur. Felaket Çağı tabir edilen bu devrede kendine yaşam alanı açmaya çalışan bu küçük devlet, köklü devrimleri ile kendini dünya siyaset sahnesinde kabul ettirmeyi başarmıştır. Siyasi varlık olarak insan, dünya tarihi süresince organize olma adına yöneten ve yönetilen olarak hep bir arayış içerisinde olmuştur. Zamanın totaliter yönelimlerinin aktif olmasına karşın, demokrasi cephesi galip taraf olmuştur. İmparatorlukların çöküp dünya haritasında yeni isimlere yer açıldığı bu dönemde Türkiye Cumhuriyeti de kendini demokratik, laik, sosyal bir hukuk devleti olarak tanımlamıştır. Dönemin şekillendiricileri tarafından özenle seçilmiş bu sembollere karşın ülkeyi demokratikleştirme adına bir süre tek partinin kararlı uygulamalarına da ihtiyaç duyulmuştur. Demokrasinin yara aldığını söyleyebileceğimiz bu uygulamalar ile suya atılan taşın oluşturduğu halkalar misali büyüyerek günümüz siyasetinin de yönünü belirlemiştir. Demokrasinin siyasetin ana malzemesi olduğu zamanın Türkiye’si uygulamalarından ders çıkararak günümüz Türkiye’sinin şekillenmesinde objektif çalışmalar ortaya konulması elzemdir. Bu çalışmada bu nedenle tek parti uygulamaları her yönüyle değerlendirmeye alınmıştır.
Keywords
Abstract
The 30-year period (1914-1945) between the two world wars has been called the "Age of Disaster" (Age of Catastrophe) by most historians. In this period when the empires were devastated, the Ottoman Empire followed the trend and the Republic of Turkey was established instead. This small state, which tried to open a living space for itself in this period called the Age of Disaster, succeeded in establishing itself in the world political scene with its radical revolutions. Human, as a political entity, has always been in search of being the ruler and the ruled in the name of being organized throughout the history of the world. Despite the active totalitarian tendencies of the time, the democracy front was the victor. In this period when empires collapsed and new names emerged on the world map, the Republic of Turkey defined itself as a democratic, secular and social state of law. Despite these symbols, which were carefully chosen by the shapers of the period, the decisive practices of a single party were needed for a while in order to democratize the country. With these practices, which we can say that democracy has been damaged, it has grown like the rings formed by the stone thrown into the water, and has determined the direction of today's politics. It is essential to present objective studies in shaping today's Turkey by learning from the practices of the Turkey of the time when democracy was the main material of politics. For this reason, in this study, single-party applications were evaluated in all aspects.
