Author :
Abstract
Cinsel istismar vakaları son yıllarda dünya genelinde artış göstermektedir. Yapılan araştırmalar engelli çocukların cinsel istismar mağduru olma riskinin diğer gruplara nazaran daha yüksek olduğunu göstermektedir. Adli sistem içinde suçun mağduru durumunda olan çocuklar yaşadıkları olayları anlatma ve seslerini duyurma konusunda zorluklar yaşamaktadır. Özellikle engelli çocukların bu zorluğu diğer çocuklara nazaran daha yoğun yaşadığı düşünülmektedir. Cinsel istismar hadiselerinde genelde çocuk ve fail dışında başka görgü tanığı bulunmamaktadır. Bu durum çocukla yapılacak adli görüşmenin önemini arttırmaktadır. Zihinsel engelli çocuklarla adli görüşme sınırlı kelime dağarcığı, etkiye alınma riski, dikkati uzun bir süre toparlayamama, hatırlama ve anlatım güçlükleri nedeniyle diğer adli görüşmelerde daha fazla zaman, dikkat, bilgi ve beceri gerektirmektedir. Adli görüşmecilerin engellilik ve zihinsel engelli cinsel istismar mağduru çocuklarla adli görüşmeyi nasıl yürüteceğine ilişkin gerekli bilgi ve beceriyle donatılması adli görüşmelerin başarılı şekilde gerçekleştirilmesi, tam ve doğru bilgiye ulaşılması bakımından son derece önemlidir. Türkiye’de henüz kırılgan gruplara (çocuk, engelli vb) yönelik bir görüşme protokolü bulunmamaktadır. Bu eksikliğin ivedi şekilde giderilmesi gerektiğine inanılmaktadır.
Keywords
Abstract
Cases of sexual abuse have been increasing worldwide in recent years. Studies show that children with disabilities are at higher risk of being victims of sexual abuse than other groups. Children who are victims of crime in the judicial system have difficulties in describing the events they experienced and making their voices heard. It is thought that especially disabled children experience this difficulty more intensely than other children. In cases of sexual abuse, there are generally no eyewitnesses other than the child and the perpetrator. This situation increases the importance of forensic interview with the child. Forensic interviewing with mentally disabled children requires more time, attention, knowledge, and skills in other forensic interviews due to limited vocabulary, risk of being influenced, inability to concentrate for a long time, and difficulties in remembering and expressing. Equipping forensic interviewers with the necessary knowledge and skills on how to conduct forensic interviews with mentally disabled children victims of sexual abuse is extremely important in terms of successful interviews and access to complete and accurate information. In Türkiye, there is not yet a forensic interview protocol for vulnerable groups (children, disabled person etc). It is believed that this deficiency should be remedied immediately.
