Author :
Abstract
Bu makalede, sanatın yaratıcısı olan öznenin sınırlarını yeniden ve demokratik bir altyapı üzerinde yeniden tartışmaya açacak eleştirel bir yaklaşım sergilenmektedir. Çünkü insan ve nesne arasındaki ilişki, tarihin son kertesinde insan-bilgisayar etkileşimi olarak adlandırılan bir nispi tümleşme haline kadar indirgenmiş olsa da yapay zekânın sosyal bir aktör ve bir sanat öznesi/sanatçı olarak yükselişinin arka planındaki demokratik ve kamusal dönüşümü tartışmak için bilimsel bir zemin kurulmalıdır. Bir post-hümanizma modu olarak ‘artırılmış’ sıfatını hak eden yeni insan ile yapay zekâ arasındaki sanat yaratma ilişkisinin özerklik ve bağımsızlık çerçevesinde, sanatın katılımcı doğasını, tekilliğini ve kamusallığını yeniden düşünmek için ufuk açıcı olduğu söylenebilir. Bu makalenin amacı, Adobe Firefly, ChatGPT, Midjourney, PlaygroundAI, Dall-E 2 gibi yapay zekâ araçlarının sanatsal özne konumunu bir insan-bilgisayar ilişkisi ekseninde tartışmak ve demokratik sanat anlayışının geldiği noktada nasıl bir forma büründüğünü irdelemektir. Bu kapsamda yapay zekânın imgelem gücü ile insanın meta-hafızası arasında özne-nesne ilişkileri kurulmuş, sanatsal alandaki hegemonik yapı içerisinde demokratikleşmenin imkanlarına değinilmiş ve son olarak sanat demokrasisi ile sanat bürokrasisi arasındaki ince ayrıma dayanan bir sanatsal ve araçsal akıl karşılaştırması yapılmıştır.
Keywords
Abstract
In this study, a critical approach is presented that will open up the boundaries of the subject, the creator of art, for discussion repeatedly on a democratic infrastructure. This is because even though the relationship between humans and objects has been reduced to a state of relative integration called human-computer interaction at the end of history, a scientific ground must be established to discuss the democratic and public transformation behind the rise of artificial intelligence as a social actor and an art subject/artist. It can be argued that the art-making relationship between the new human and artificial intelligence, which deserves the adjective “augmented” as a mode of posthumanism, is seminal for rethinking the participatory nature, singularity, and publicity of art within the framework of autonomy and independence. This study aims to discuss the artistic subject position of artificial intelligence tools such as Adobe Firefly, ChatGPT, Midjourney, PlaygroundAI, and Dall-E 2 on the axis of a human-computer relationship and to examine what form it takes at the point where the understanding of democratic art has arrived. In this context, subject-object relations are established between the imagination of artificial intelligence and the meta-memory of human beings, the possibilities of democratization within the hegemonic structure in the artistic field are addressed, and finally, a comparison of artistic and instrumental reason based on the fine distinction between art democracy and art bureaucracy is made.
