Author :
Abstract
Bu araştırma, romantik tasarım yaklaşımına dayalı eğitim programlarının öğretmen görüşleri doğrultusunda değerlendirilmesini amaçlamaktadır. Romantik tasarım, öğrencinin doğasına uygun, bireysel farklılıkları temel alan ve yaparak-yaşayarak öğrenmeyi esas alan bir eğitim yaklaşımıdır. Bu bağlamda çalışmanın temel amacı, öğretmenlerin romantik tasarım ile hazırlanan eğitim programlarının üstün ve sınırlı yönlerine dair görüşlerini ortaya koymaktır. Çalışma, nitel araştırma desenlerinden fenomenolojik yaklaşım doğrultusunda yürütülmüştür. Araştırmanın çalışma grubunu, Hakkari il merkezindeki farklı ortaöğretim kurumlarında görev yapan, demografik açıdan farklı özelliklere sahip 16 öğretmen oluşturmuştur. Veriler, yarı yapılandırılmış görüşme formu ile toplanmış, içerik analizi yöntemiyle analiz edilmiştir. Analiz sürecinde sekiz tema ve toplam 41 kod oluşturulmuştur. Araştırma bulgularına göre romantik tasarımın üstün yönleri arasında öğrenci merkezli yaklaşım, bireysel farklılıklara uyum, yaparak yaşayarak öğrenme, özgür öğrenme ortamı, duygusal ve sosyal gelişimi destekleme gibi unsurlar öne çıkmaktadır. Bununla birlikte romantik tasarımın 21. yüzyıl becerileri olan eleştirel düşünme, analitik düşünme, yaşam boyu öğrenme ve empati gibi yetkinlikleri geliştirdiği vurgulanmaktadır. Öğretmen mesleki yeterliğine etkileri kapsamında, yaratıcılık, pedagojik beceriler ve mesleki gelişim açısından katkı sağladığı ifade edilmiştir. Öğretim süreçlerinde ise kalıcı öğrenme, bireysel ihtiyaçlara uyum ve özgür öğrenme ortamlarının önemi öne çıkmıştır. Öte yandan, romantik tasarımın sınırlı yönleri arasında okulların fiziksel ve teknolojik altyapı eksiklikleri, sınıf yönetimi sorunları, değerlendirme süreçlerinde standartların olmaması ve öğretmen yeterliliklerinin yetersizliği gibi zorluklar yer almaktadır. Katılımcılar, bu tasarımın uygulanabilirliğinin artırılması için öğretmen eğitimlerinin artırılması, okul fiziksel koşullarının iyileştirilmesi ve ölçme-değerlendirme süreçlerinde somut ölçütlerin geliştirilmesi gerektiğini ifade etmişlerdir. Bu bağlamda romantik tasarım yaklaşımı öğrenci merkezli, bireyselleştirilmiş ve doğal öğrenme süreçlerini destekleyen güçlü bir program geliştirme modeli olarak değerlendirilmektedir. Ancak bu yaklaşımın etkili biçimde uygulanabilmesi için yapısal, pedagojik ve yönetsel düzeyde çeşitli iyileştirmelere ihtiyaç duyulmaktadır.
Keywords
Abstract
This study aims to evaluate educational programs developed based on the Romantic Design approach through the perspectives of teachers. Romantic Design is an educational philosophy that emphasizes aligning learning with the student's nature, bases itself on individual differences, and prioritizes experiential learning. The primary objective of this study is to explore teachers' views on the strengths and limitations of educational programs designed using the Romantic Design approach. The research was conducted using a qualitative design, specifically through a phenomenological approach. The study group consisted of 16 teachers working in various secondary schools in the central district of Hakkari, possessing diverse demographic characteristics. Data were collected using a semi-structured interview form and analyzed through content analysis. During the analysis process, eight themes and a total of 41 codes were generated. Research findings indicate that the strengths of the Romantic Design approach include a student-centered perspective, adaptability to individual differences, experiential learning, a free learning environment, and support for emotional and social development. Additionally, it is emphasized that this approach enhances 21st-century skills such as critical thinking, analytical reasoning, lifelong learning, and empathy. In terms of its impact on teachers’ professional competence, the Romantic Design approach is found to enhance creativity, pedagogical skills, and professional development. Regarding instructional processes, the importance of lasting learning experiences, responsiveness to individual needs, and freedom in learning environments were underscored. On the other hand, the limitations of the Romantic Design approach include deficiencies in schools’ physical and technological infrastructure, challenges in classroom management, the absence of standardized assessment procedures, and insufficient teacher competencies. Participants stated that to improve the applicability of this approach, it is necessary to enhance teacher training, improve the physical conditions of schools, and develop concrete and standardized evaluation criteria. In this context, the Romantic Design approach is considered a strong curriculum model that supports individualized, student-centered, and natural learning processes. However, its effective application requires structural, pedagogical, and administrative improvements.
