Author :
Abstract
Hastalıklar toplumsal hayatın gerçeklerindendir. Toplumlar hastalıklar karşısında çeşitli tedavi yöntemleri geliştirirler. Bu yöntemler süreklilik kazanarak yapısal bir boyuta evrilir. Tıbbın bugünkü seviyede olmasında hiç kuşkusuz insanlığın ilk çalışmalarından bugüne kadar gelen bir birikim söz konusudur. Bu birikimde tüm kadim uygarlıklar gibi Antik Mısır uygarlığının da katkı sağladığı muhakkaktır. Mısır tıbbının en önemli kaynakları papirüslerdir. Papirüslere yazılmış deneyim ve tedavileri, bir nevi reçete olarak görülmüş ve kaynak oluşturmuştur. Tıbbi papirüslerin bir kısmında sihir ve büyü de görülmektedir. Bazılarında ise daha ampirik ve rasyonel, yani bilimsel denilebilecek bir tıbbi anlayış söz konusudur. Antik Mısır’da farklı statüleri temsil eden hekimlerden bahsedilebilir. Rahip statüsündeki hekimler toplumda yüksek itibara sahiptir. Bazı büyüsel işlemlerle hastaya umut verip onları iyileşeceklerine inandıran büyücüler başka bir grubu temsil etmektedirler. Öte yandan, bitki, hayvan ve maden kaynaklı ilaçlarla hastaları tedavi eden ve din adamı olmayan Sinular da ampirik tıp ve cerrahi uygulayıcıları olarak bir başka grubu temsil etmektedir.
Keywords
Abstract
Diseases are among the facts of social life. Societies develop various treatment methods against diseases. These methods evolve into a structural dimension by gaining continuity. It is without a doubt that modern level of medicine is thanks to the accumulation of the first studies of humanity. It is certain that Ancient Egyptian civilization, like all ancient civilizations, contributed to this accumulation. The most important resources of Egyptian medicine are papyruses. Experiences and treatments written on the papyruses were considered as some kind of prescription and became a resource. Magic and sorcery are also seen in some part of the medical papyruses. In the other parts, there is a medical understanding that is more empirical and rational, that can be called scientific. Doctors representing different statuses can be mentioned in Ancient Egypt. Doctors with the status of priests had a high reputation in society. Magicians who made patients believe they were going to heal by giving them hope with some magical operations represent a different group. On the other hand, Sinus who treated patients with medications prepared with plants, animals, and mines and who were not priests represent another group as the practitioners of empirical medicine and surgery.
