Author :
Abstract
Bu araştırma, sinema sanatında müziğin duygular üzerindeki etkisini incelemeyi amaçlamaktadır. Çalışmada, sinema sanatında kullanılan müziğin olumlu ve olumsuz duygular üzerindeki etkisi incelenmiştir. Bu çalışma için Türkiye’de 2005 yılında 81 hafta vizyonda kalmış, müzikleriyle ödül almış “Babam ve Oğlum” filmi çalışmaya dâhil edilmiştir. Konunun araştırılması için İletişim Fakültesinde öğrenim gören (n = 58) katılımcıya önce rutin yaşamlarına dair duygu durum ölçeği uygulanmış ve bir ay sonrasında Babam ve Oğlum filminin doruk noktasını teşkil eden 5 dakika 56 saniyelik bir sahne izletilmiştir. Filmin izletilmiş bu sahnesi için 58 öğrenci rastgele iki ayrı gruba ayrılmış ve böylelikle gruplar oluşturulmuştur. Katılımcılar müzikli grup ve müziksiz grup olarak ikiye ayrılmış ve isimlendirilmiştir. “Ona bir oda ver baba” sahnesi rastgele oluşturulan iki gruba (müzikli grup, n = 29; müziksiz grup, n = 29) izletilmiştir. Filmin ilgili sahnesi izlendikten sonra iki gruba da duygu durum ölçeği uygulanmış ve verilerin analizi yapılmıştır. Elde edilen bulgulara göre filmin ilgili sahnesini izleyen müzikli grubun olumlu ve olumsuz duygularının müziksiz gruba göre daha yüksek olduğu görülmüştür. Bu bulgular, müziğin ister olumlu ister olumsuz duyguları ciddi bir oranda tetiklediği ve böylece sinema sanatında amaçlanan mesajları daha etkili vermek için ana enstrümanlardan biri olduğunu göstermektedir.
Keywords
Abstract
This research examines the effect of music on emotions in cinema art. Specifically, the study investigates how music influences positive and negative emotions during film viewing. For this study, the film ‘My Father and My Son’, which ran for 81 weeks in Turkish cinemas in 2005 and received an award for its music, was selected. To explore this, participants (n= 58) from the Faculty of Communication first completed a mood scale assessing their routine emotional states. One month later, they watched a 5-minute-and-56-second climax scene from the film. Participants were randomly assigned to two groups: one watched the scene with music (n= 29), while the other watched without music (n= 29). After viewing the scene titled ‘Give him a room, Dad’, both groups completed the mood scale again. The data analysis revealed that participants in the music group experienced significantly higher positive and negative emotions compared to those in the non-music group. These findings demonstrate that music significantly triggers both positive and negative emotions, making it a powerful tool for conveying intended messages in cinema art.
