İMKÂN VE SINIRLILIKLARI AÇISINDAN İLAHİYAT FAKÜLTESİ HAZIRLIK SINIFINDA ARAPÇA ÖĞRETİMİ: AKDENİZ ÜNİVERSİTESİ İLAHİYAT FAKÜLTESİ ÖRNEĞİ
Author :
Abstract
Bu çalışmanın amacı, Akdeniz Üniversitesi İlahiyat Fakültesinde Arapça hazırlık eğitimi alan öğrencilerin Arapça öğretimine ilişkin deneyim, algı ve beklentilerini nitel yöntemle incelemektir. Öğrencilerin Arapça dersine yönelik tutumları, ders içerikleri, öğretim elemanlarıyla ilişkileri, öğretim sürecinde karşılaştıkları güçlükler ve dersin kişisel/meslekî yaşamdaki yeri çok yönlü olarak ele alınmıştır. Araştırmada, nitel araştırma yöntemi kullanılarak öğrenci görüşleri tematik analiz yoluyla incelenmiştir. Katılımcıların görüşlerinden elde edilen bulgular sekiz ana tema altında toplanmıştır: Bunlar, Arapça dersinin zorunluluğu, fizikî koşullar, ders sayısı ve süresi, ders materyalleri, öğretim elemanları, sunulan imkânlar, öğretim sürecinde karşılaşılan zorluklar ve dersin kişisel/meslekî katkıları şeklindedir. Öğrencilerin büyük çoğunluğu Arapçayı Kur’an’ı anlamak, dinî metinlere vakıf olmak ve meslekî hedeflerine ulaşmak açısından önemli görmektedir. Bununla birlikte, derslerin yoğunluğu, hızlı ilerleyen içerikler, yöntemsel çeşitliliğin sınırlılığı, teknolojik altyapı eksiklikleri ve öğretim elemanlarının iletişim biçimleri gibi etkenler öğrencilerin motivasyonunu ve derse katılımını olumsuz etkilediği görülmektedir. Öğrenciler, derslerin seviyeye göre düzenlenmesi, yöntem-teknik çeşitliliğinin artırılması, ders kitaplarının sadeleştirilmesi ve daha çok uygulamaya dayalı öğretim ortamlarının oluşturulması gerektiğini ifade etmektedir. Ayrıca, Arapça öğretiminde ana dili Arapça olan eğiticilerin aktif rol alması öğrenciler tarafından güçlü bir öğrenme kaynağı olarak değerlendirilmektedir. Öğrencinin dinî, meslekî ve entelektüel kimliğini şekillendirmede önemli bir rol oynayan Arapça öğretimi, salt dil becerisi kazandırmanın ötesinde bir öğrenme deneyimi sunar. Bu nedenle, öğretim yöntemlerinin öğrenci odaklı, seviyeye duyarlı ve pedagojik çeşitliliğe sahip olacak şekilde yeniden tasarlanması gerektiği gözlemlenmektedir. Bu gözlemler, İlahiyat Fakülteleri özelinde Arapça öğretimi alanındaki araştırma literatürünü zenginleştirmektedir.
Keywords
Abstract
The aim of this study is to examine the experiences, perceptions, and expectations of students receiving Arabic preparatory education at the Faculty of Theology, Akdeniz University, through a qualitative method. The research focuses on students' attitudes toward Arabic courses, course content, relationships with instructors, difficulties encountered during the learning process, and the role of Arabic in their personal and professional lives. In the study, a qualitative research method was employed, and data were analyzed using thematic analysis. The findings derived from student narratives were categorized under eight main themes: compulsory nature of Arabic education, physical conditions, course load and duration, teaching materials, instructors, available resources, difficulties in the learning process, and contributions of Arabic to personal and professional life. Most students emphasized the importance of Arabic in understanding the Qur’an, accessing classical religious texts, and achieving their career goals. However, issues such as the intensity of the courses, rapid progression of content, lack of methodological diversity, technological shortcomings, and communication problems with instructors were reported to negatively affect their motivation and engagement. Students suggested that Arabic instruction should be reorganized according to learner levels, incorporate varied teaching methods, simplify course materials, and emphasize more practice-based learning. Additionally, the presence of native Arabic-speaking instructors was seen as a highly beneficial factor for immersive language acquisition. As a result, Arabic language education is not merely the teaching of linguistic skills but a multifaceted process that contributes to the religious, professional, and intellectual formation of theology students. In this context, the instructional model should be restructured to be student-centered, level-sensitive, and pedagogically diverse. These findings contribute to the growing body of literature on Arabic language instruction in Faculties of Theology.
