GEÇİCİDEN YARI KALICI KONAKLAMAYA: GAZİANTEP ÇADIR KENTLERİ VE SURİYELİ MÜLTECİLERİN DEVAM EDEN İHTİYAÇLARI
Author:
Abstract
Dünya mülteci nüfusu gün geçtikçe artmaktadır ve ülkeler bu ani ve beklenmedik durumdan hazır değildir. Sorunun ne zaman bitip bitmeyeceği ve mültecilerin anavatanlarına geri dönebilecekleri bir gizem olmaya devam ediyor. Bu nedenle, zaman geçtikçe, mültecilerin daha istikrarlı ve sürdürülebilir topluluklarda yaşaması gerekli hale geliyor. Sonuç olarak, bu toplulukların nasıl olması gerektiğinin doğası ve temel insan ihtiyaçlarını ve uluslararası standartları karşılama yetenekleri hakkında bilgi edinmek de gereklidir. Mültecilerin eski evlerinin sosyolojik koşullarını anlamak da aynı şekilde önemlidir. Kültür, yaşam koşulları, gelenekleri ve yaşam tarzları, bireylerin çevrelerinden memnun olmaları sosyal ve fiziksel uyum için şarttır. Bu çalışmada Nizip mülteci kampında yaşayan mültecilerin görüşleri bir anket uygulaması ile elde edilmiştir. Kamp, eğitim, spor ve sosyal faaliyetlere için alanlardan oluşmasına rağmen, ankete katılanların sadece beşte biri bu olanakları yeterli bulmaktadır. Kampın, şehir merkezi dışındaki konumu, sosyal ihtiyaçlarını karşılamadaki ekonomik yetersizliği ve aynı bölgede uzun süreli ikamet etmeleri nedeniyle sosyal ihtiyaçlarını yeterince karşılamadığını ifade etmişlerdir.
Keywords
Abstract
Abstract: The world refugee population increases day-by-day, and countries are not prepared from this sudden and unexpected situation. It remains a mystery whether or when the problem will end and refugees will be able to return to their homelands. Thus, as time passes by, it is becoming necessary for refugees to live in more stable and sustainable communities. Consequently, it is also necessary to obtain information regarding the nature of how these communities should be and their ability to meet basic human needs and international standards. It is likewise significant to understand the sociological conditions of refugees’ former homes, e.g. culture, living situations, traditions, and lifestyles, as individuals’ satisfaction with their environment is essential to their social and physical adaptation. Accordingly, the opinions of refugees living in Nizip refugee camp were obtained in this study via the administration of a survey. Although the camp was comprised of areas dedicated to education, sports, and social activities, only one-fifth of the individuals surveyed regarded these facilities as sufficient. They expressed that the camp did not adequately address their social needs due to its location outside the city center, its economic inability to meet their social needs, and their long-term residence in the same area.