Author:
Abstract
Bu çalışmanın amacı, Türkçe öğretmenlerinin drama teknikleriyle ilgili görüşlerinin belirlenmesi ve bu teknikleri hangi düzeyde bildiklerinin ve kullanabildiklerinin ortaya çıkarılmasıdır. Araştırmada nitel ve nicel araştırma yöntemlerinin birlikte olduğu karma yöntemi kullanılmıştır. Örneklemi; 2017-2018 eğitim-öğretim döneminde Adana’nın Çukurova, Seyhan ve Yüreğir ilçelerindeki ortaokullarda görevli 166 Türkçe öğretmeni oluşturmaktadır. Çalışmada veri toplama aracı, araştırmacılar tarafından geliştirilen anket formudur. Nicel veriler değerlendirilirken yüzde ve frekans, nitel verilerde ise içerik analizi kullanılmıştır. Araştırmada öğretmenlerin “anlatı, doğaçlama, pandomim, zihinde canlandırma” tekniklerini iyi düzeyde bildikleri; “sıcak sandalye, süreçsel drama ve donuk imgeler” gibi teknikleri ise yeterince bilmedikleri tespit edilmiştir. Katılımcıların çoğunluğunun “anlatı tekniği” dışındaki drama tekniklerini az tercih ettikleri ya da hiç kullanmadıkları tespit edilmiştir. Çalışmada, hem öğretmenlerin hem de öğrencilerin drama teknikleri hakkında çok fazla bilgi sahibi olmadıkları ortaya çıkmıştır. Aynı zamanda bu tekniklerin kullanılmama sebepleri arasında sınıfların oldukça kalabalık ve drama yapılacak mekânların yetersiz olması ön plana çıkmaktadır. Katılımcıların drama tekniklerini niçin kullandıklarına dair açık uçlu sorulara verdikleri cevaplar sonucunda bu tekniklerin öğrencilere öz güven aşıladığı, kendilerini ifade etme becerisi kazandırdığı, öğrencilerin hayal güçlerini, yaratıcılıklarını geliştirdiği ve dersin daha kolay anlaşılmasına katkı sağladığı ifade edilmiştir. Öğretmen görüşleri çerçevesinde, drama tekniklerinin yaygınlaşması ve tanınması için uygulamaya yönelik eğitimlerin verilmesi, Türkçe ders saatlerinin artırılması, dramanın bağımsız bir ders
Keywords
Abstract
The aim of this study is to determine the opinions of Turkish teachers about drama techniques and to reveal at what level they know and can use these techniques. The mixed method, which combines qualitative and quantitative research methods, was used in the research. Sample consists of 166 Turkish teachers working in secondary schools in Adana's Çukurova, Seyhan and Yüreğir districts in the 2017-2018 academic year. The data collection tool in the study is the questionnaire (survey) form developed by the researchers. Percentage and frequency were used while evaluating quantitative data, and content analysis was used for qualitative data. In the research, it was determined that the teachers knew the techniques of "narrative, improvisation, pantomime, visualization" at a good level and that they do not know enough about techniques such as "hot chair, procedural drama and dull images". It was determined that the majority of the participants preferred drama techniques other than "narrative technique" less or did not use them at all. In the study, it was revealed that both teachers and students do not have much knowledge about drama techniques. At the same time, among the reasons why these techniques are not used, the fact that the classrooms are very crowded and the places for drama are insufficient come to the fore. As a result of the answers given by the participants to the open-ended questions about why they use drama techniques, it was stated that these techniques instill self-confidence in the students, give them the ability to express themselves, develop the imagination and creativity of the students and contribute to the easier understanding of the lesson. Within the framework of teachers' opinions, results such as giving practical trainings for the prevalence and recognition of drama techniques, increasing the course hours of Turkish lessons, putting drama as an independent course, and improving the physical conditions in schools were achieved.